میعاد

در فراسوی ِ مرزهای ِ تن‌ات تو را دوست می‌دارم. آینه‌ها و شب‌پره‌های ِ مشتاق را به من بده روشنی و شراب را آسمان ِ بلند و کمان ِ گشاده‌ی ِ پُل پرنده‌ها و قوس و قزح را به من بده و راه ِ آخرین را در پرده‌ئی که می‌زنی مکرر کن. در فراسوی ِ مرزهای ِ تن‌ام تو را دوست می‌دارم. در آن دوردست ِ بعید که رسالت ِ اندام‌ها پایان می‌پذیرد و شعله و شور ِ تپش‌ها و خواهش‌ها به‌تمامی فرومی‌نشیند و هر معنا قالب ِ لفظ را وامی‌گذارد چنان‌چون روحی که جسد را در پایان ِ سفر، تا به هجوم ِ کرکس‌های ِ پایان‌اش وانهد... در فراسوهای ِ عشق تو را دوست می‌دارم، در فراسوهای ِ پرده و رنگ. در فراسوهای ِ پیکرهای ِمان با من وعده‌ی ِ دیداری بده.

احمد شاملو ( آیدا در آینه )